ENVELOPE FUNCTIONALITEIT BIEDT ONBEDOELD VEEL MOGELIJKHEDEN
Gestructureerd starten met een ontwerp in SOLIDWORKS
Bij het ontwikkelen van een nieuw product, zeker wanneer hier meerdere partijen bij betrokken zijn, is structuur en informatie overdracht van groot belang. Dit is op meerdere manieren te regelen in SOLIDWORKS. Maar soms zijn er ook zo van die technieken die er niet direct voor bedoeld zijn maar je toch kunnen helpen. Een van deze technieken is het gebruik van envelopes in SOLIDWORKS.
De envelope functionaliteit zit al sinds jaar en dag in SOLIDWORKS verwerkt. En als je in de help gaat zoeken naar de specifieke functie hiervan dan zult u zien dat deze bedoeld is als zijnde een 3D selectiehulpmiddel. Dus u wilt alles selecteren wat binnen of buiten het volume van de envelope zit of hier mee snijd. Om bij dit soort 3D selecties niet de normale structuur in de weg te zitten zijn aan de envelope een aantal speciale eigenschappen meegegeven. Deze eigenschappen zijn; geen massa, komen niet voor in de stuklijst en zal niet meegenomen worden bij een interference detection. Deze eigenschappen maken de envelope bij uitstek geschikt om te fungeren als informatiedrager van projectgegevens. Zeg maar een soort kapstok waar alle parts en sub-assemblies hun project informatie kunnen halen.
Envelopes als kapstok
Wanneer u een project wilt starten en de informatie daarvan wilt delen met de verschillende betrokken engineers dan wilt u vaak de volgende informatie overdragen:
- Ruimteclaim waarbinnen een engineer zijn werk mag doen
- Definiëren van de interfaces tussen de verschillende modules
- Module overstijgende dimensies en locaties
Al deze informatie kunt u in een model stoppen, dit kan een part of een assembly zijn. Dit model laad u vervolgens als eerste in de samenstelling. Bij het invoegen kunt u bij de opties direct al aangeven dat deze als envelope geladen moet worden. Achteraf is dit ook mogelijk door de properties op te vragen en daar de optie envelope te selecteren. U herkend een envelope aan het icoon in de tree en aan de transparante blauwe kleur. Vervolgens maakt u voor iedere beoogde module ook een envelope in de samenstelling. Deze legt u met mates vast naar de eerste envelope. U kunt vervolgens de gewenste data voor de module overnemen uit het topniveau. Als u vervolgens de subsamenstellingen gaat definiëren in het project dan plaatst u als eerste in iedere samenstelling de envelope van deze module. U bouwt dus als het ware eerst een “lege” structuur (feature tree) met hierin alleen envelopes en lege sub-assemblies. De verschillende sub-assemblies kunt u vervolgens gaan verdelen over de verantwoordelijke engineers. Zelf blijft u als eindverantwoordelijk de eigenaar van de hoofdsamenstelling. Het scenario is nu opgezet alsof we met meerdere engineers werken, maar dit principe werkt natuurlijk ook goed indien er maar een engineer voor het hele project is. Het grote voordeel is dan het inzicht in de structuur.
Hierdoor heeft de engineer die met die module aan de slag gaat direct al de project informatie beschikbaar die voor hem van belang is. Hij/zij heeft dan ook niet meer de hoofdsamenstelling nodig om uiteindelijk zijn ontwerp te kunnen vervolmaken. Bij het bouwen van deze module is het raadzaam zoveel mogelijk de mates en in-context relaties te verwijzen naar de envelope. Hierdoor ontstaat een eenduidige omgeving voor wat betreft verwijzingen. Hierdoor zal er geen foutmelding over verbroken relaties meer ontstaan omdat de envelope altijd aanwezig is.
Omdat de structuur als is opgebouwd zal door het uitwerken van de verschillende modules de hoofdsamenstelling zich als het ware zelf vullen. Iedere keer dat deze geopend wordt zal deze bijgewerkt worden naar de laatste status zonder dat er modellen geplaatst moeten worden.
Conclusie
Het opzetten van een nieuwe ontwerp kan op vele manieren. Echter wanneer een inzichtelijke structuur en simultaan ontwerpen een eis zijn kan de methode middels envelopes veel gemak bieden. Zo zie je maar dat soms het “misbruiken” van functionaliteit tot praktische oplossingen kan leiden.
