Mijn nieuwe bijdrage in de blogreeks over PLM processen gaat over beheer van standaardonderdelen in PLM. Beheer van standaardonderdelen is altijd een thema bij implementaties dat geanimeerde gesprekken oplevert, omdat het bij veel bedrijven van groot belang is.
Ik schrijf waarschijnlijk niets nieuws als ik beweer dat samengestelde producten bestaan uit verschillende componenten. Sommige zijn uniek voor het product, andere worden hergebruikt in meerdere producten. Dit kunnen componenten zijn die je zelf ontwerpt of maakt, die je inkoopt bij leveranciers, of die gebaseerd zijn op een (inter)nationale norm.
Een voorbeeld hiervan is een bureaustoel. De zitting en rugleuning zijn vaak product specifiek, de armleuningen kunnen fabrikant-eigen standaardcomponenten zijn, de zwenkwielen kunnen catalogus-producten zijn van een leverancier en de bouten kunnen normdelen zijn die voldoen aan de DIN931 of ISO4014 norm.
Hoe beheer je al deze componenten op een efficiënte en effectieve manier in een PLM-systeem? Dat is een vraag die veel bedrijven bezighoudt. Het antwoord hangt af van de categorie waar de component onder valt.
Voor de componenten die je zelf ontwerpt of maakt, moet je vooral letten op de revisiebeheer. Je wilt immers weten welke versie je gebruikt in nieuwe producten en welke versies je nog moet ondersteunen voor service of onderhoud. Ook wil je voorkomen dat er onnodige duplicaten ontstaan in je database.
Voor de componenten die je inkoopt bij leveranciers, moet je vooral letten op de leverbetrouwbaarheid. Je wilt niet dat een component opeens niet meer leverbaar is of dat er een wijziging optreedt die invloed heeft op je bestaande producten. Je moet dan misschien achteraf nog aanpassingen doen om een vervangend onderdeel te kunnen gebruiken.
Voor de normdelen moet je vooral letten op de beschikbaarheid in een bibliotheek. Je wilt niet elke keer opnieuw een bout of een moer tekenen, maar gewoon een bestaand model gebruiken dat voldoet aan de norm. Dit bespaart tijd en voorkomt fouten.
Het beheren van standaardonderdelen in PLM is dus een belangrijk aspect van productontwikkeling en -onderhoud. Het kan je veel voordelen opleveren als je het goed doet, zoals kostenbesparing, kwaliteitsverbetering en snellere time-to-market. Maar het kan ook veel problemen veroorzaken als je het verkeerd doet, zoals inconsistentie, inefficiëntie, en klantontevredenheid.
Daarom raad ik jullie aan om hier goed over na te denken bij het implementeren van PLM in de organisatie. Hoe definieer je standaardonderdelen? Hoe classificeer je ze? Hoe sla je ze op? Hoe vind je ze terug? Hoe houd je ze up-to-date? Dit zijn allemaal vragen die beantwoord moeten worden om tot een goede strategie te komen voor het beheer van standaardonderdelen in PLM.
Hebben jullie ervaring met dit onderwerp? Wat zijn jullie tips en best practices? Laat het ons weten! Ik ben benieuwd naar jullie mening en feedback!
